Elke avond een film, als we toch thuis moeten blijven. En iedere avond James Bond is wat teveel van het goede. Via Picl kun je bioscoopfilms thuis bekijken en krijgt je lokale bioscoop toch nog wat geld binnen.
Ik kan me niet herinneren ooit eerder een IJslandse film te hebben gezien, dus ik weet niet of deze film representatief is voor de IJslandse cinema. Maar als dat zo is, moet ik mijn kijkkeuze gaan bijstellen. Het verhaal over een zwijgzame politieman die er na de dood van zijn vrouw achterkomt dat ze een affaire heeft gehad met een dorpsgenoot, maakt indruk.
Drie elementen springen er wat mij betreft uit: allereerst Ingvar Sigurdsson, die als norse politieman wegzakt in een poel van eenzaamheid en jaloezie en weigert daar hulp voor te accepteren. Hierbij moet gezegd dat iedereen jeuk zou krijgen van de therapeut die via een beeldverbinding goedbedoelde vragen stelt.
Dan de natuur in IJsland. Er is nogal een verschil tussen het zeer gematigde klimaat in Nederland en de weersomstandigheden (mist!) en het landschap met zijn rotsen en losliggende keien op de weg. Grappige vooruitwijzing aan het begin is het paard dat opeens in de woonkamer staat. De natuur kan ieder moment iemands leven binnenkomen.
Tenslotte Ída Mekkín Hlynsdóttir, die de kleindochter speelt. Hoe de regisseur het voor elkaar heeft gekregen weet ik niet, maar wat een geweldige actrice. Volkomen geloofwaardig speelt ze alle emoties die nodig zijn. Hoe ze doodsbang in bed naar een veel te griezelig verhaaltje luistert dat opa haar vertelt voor ze moet gaan slapen, of de scène waarin ze zwijgend reageert op opa die opeens boos is. Gauw in huis halen!
