Als ik leerlingen op school vraag wat ze willen worden, zijn er altijd een paar die ‘beroemd’ zeggen. Waarmee, dat maakt ze eigenlijk niet uit. De eindeloze stroom foto’s van zichzelf die ze posten zien ze waarschijnlijk als een veelbelovende start. Ervaringsdeskundige Raymond van het Groenewoud over roem: ”Je bent ongelukkig als jouw zelfbeeld niet overeenkomt met de waardering die je krijgt.”
Films (geen actie-)
December zou misschien leuk kunnen zijn met stralende zon, frisse kou en hoopvolle nieuwsberichten. Helaas, nat en grijs, en van het journaal word je al helemaal niet vrolijk. Welke films moet je dan als compensatie gaan zien?
FILMS (en een beetje lezen)
Het Rotterdam filmfestival is niet aan mij besteed. Eén film per week vind ik meer dan genoeg, maar de laatste tijd lijkt dat aan de krappe kant om de films te zien die we willen zien. Triangle of Sadness, Babylon en Living waren om verschillende redenen zeer de moeite waard.
Drie keer geschiedenis
Hoe hanteer je geschiedenis in film en op papier? Hou je afstand of probeer je zo dichtbij mogelijk te komen? Drie totaal verschillende producten die allemaal direct met deze vragen te maken hebben.
Nog meer films
De combinatie wringt: ik lees Leven met de ster (Jiří Weil), over het leven van een Joodse bankbediende die zich tijdens de bezetting schuilhoudt in Praag, dus ’s avonds willen we plezierige films zien, zonder meteen in de fondant van kerstfilms te hoeven happen.
Twee films
The Painted Bird (Václav Marhoul) en Shirley (Josephine Decker), films die we gemist hebben in het grotendeels bioscooploze 2021. In de Volkskrant-box van afgelopen jaar zat zelfs geen enkele film die we hadden gezien. Dan maar thuis op de bank met nootjes en een glaasje prik naar de films kijken, met de net opgezette kerstboom als geurdecor.
Druk (Thomas Vinterberg)
Misschien lag het aan mij, maar ik meende veel leraren en leraressen van zekere leeftijd in de zaal te zien zitten bij deze film over vier ingekakte leraren die met alcohol hun leven en werk proberen een zetje te geven.
No Time to Die (Cary Joji Fukunaga)
De bioscopen zijn weer open, en eindelijk is de 25e James Bondfilm te zien. Laatste keer met Daniel Craig die knallend afscheid neemt van zijn rol. 53 jaar, duidelijk jonger dan Roger Moore die er op zijn 58e mee stopte.
Onderweg: Het zoutpad (Raynor Winn) en Nomadland (Chloé Zhao)
We mochten weer naar de bioscoop! Rustig opbouwen. Niet meteen een heftige actie- of oorlogsfilm, maar een verhaal met een fijne cast in een indrukwekkend landschap. Nomadland, over een hedendaagse nomade, vergelijkbaar met het echtpaar in Het zoutpad.
Lees verder “Onderweg: Het zoutpad (Raynor Winn) en Nomadland (Chloé Zhao)”
James Bond #1
Heerlijk weer, voorjaarsvakantie, overdag wandelen, schrijven aan een theatertekst en ’s avonds binnen zitten. Dat laatste is het enige écht vervelende aan die hele lockdown. Geen theater, geen bioscoop. Om toch iets te doen aan het bioscoopgemis heb ik de verzamelde films van 007 in huis gehaald. Als ik ze allemaal heb bekeken, kan ik hopelijk naar de nieuwste Bond in de bioscoop gaan kijken.