Elke avond een film, als we toch thuis moeten blijven. En iedere avond James Bond is wat teveel van het goede. Via Picl kun je bioscoopfilms thuis bekijken en krijgt je lokale bioscoop toch nog wat geld binnen.
The Hudsucker Proxy (Joel en Ethan Coen)
We kunnen niet naar de bioscoop, dus tijd om dvd’s door te nemen. De Coen-films, ideaal voor avonden waarop je aan huis gebonden bent. Laatst Hail Caesar gezien op Netflix, die viel een beetje tegen, maar deze niet. Overweldigende vormgeving en geweldige cast.
Mrs Lowry & Son (Adrian Noble)
De hele film zit je te wachten tot L.S. (‘Laurie’) Lowry de deur achter zich dichttrekt en zich volledig wijdt aan het schilderen. Zijn bedlegerige moeder drijft hem tot het uiterste, ze weet hem precies te raken waar het pijn doet. Maar hij blijft voor haar zorgen tot haar dood.
The Lighthouse (Robin Eggers)
Alleen al het taalgebruik van Willem Dafoe maakt de film de moeite waard. Waar haalt zo’n oude zeebonk al die pareltjes vandaan? Zou hij hebben gelezen, of hebben we hier te maken met een eigen zeemanstaal die van generatie op generatie wordt doorgegeven tijdens labberkoeltes, als een schip niet voor- of achteruit kan?
Little Joe (Jessica Hausner)
Je maakt met de beste bedoelingen een plant die mensen geluk brengt. Met gen-hocus-pocus wordt duidelijk dat er toch gevaren kleven aan de plant.
The Fever (Maya Da-Rin)
De ene jungle is de andere niet. Justino, een middelbare havenarbeider van Indiaanse afkomst draait zonder klagen zijn diensten tussen de containers. Laatdunkende opmerkingen over indianen lijken hem niet te deren. Maar in de jungle van de haven en de stad wordt hij ziek. De dokters kunnen niks vinden, maar wat weten zij nou? Ze kunnen niet eens een droom uitleggen.
Out stealing horses (Moland)
Als het hier niks wordt met de winter, gaan we maar naar een Noorse film. Zeker weten dat je in ieder geval heftige winterbeelden voorgeschoteld krijgt. De natuur is in Noorwegen niet liefelijk, maar extreem, zelfs in de warme zomers klinken insecten doordringend. Verder de al eerder genoemde winters met metersdikke sneeuwbergen, harde regen, storm en onweer. Natuur kan ieder moment levensgevaarlijk zijn en dat maakt je nederig.
Mon oncle (Jacques Tati)
Vergeet ontspanning/yoga/zen, kijk naar een film van Jacques Tati. Mon Oncle is een opeenvolging van ongekend subtiele humor. Veel running gags, weinig gesproken tekst en veel totaalshots, die met eindeloze precisie werden gefilmd. Geen wonder dat hij maar een paar films heeft gemaakt.
The Invisible Life of Eurídice Gusmão
Van de mannen moeten de zussen Eurídice en Guida het niet hebben: stuk voor stuk onbetrouwbare, egoïstische en/of kleinzielige potentaten. De vrouwen in de film zijn op elkaar aangewezen om de pijlen van het lot op te vangen.
Taxi Driver
Wat waren ze nog jong: Robert de Niro, Harvey Keitel en natuurlijk Jodie Foster, die in 1976 nog maar 14 was. Scorsese heeft alle moeite gedaan om de onderkant van een grote stad zo realistisch mogelijk in beeld te brengen; er werd in een rijdende taxi gefilmd, terwijl Scorsese op de grond achter de voorbank lag en de geluidsman in de kofferbak.