Roem

Als ik leerlingen op school vraag wat ze willen worden, zijn er altijd een paar die ‘beroemd’ zeggen. Waarmee, dat maakt ze eigenlijk niet uit. De eindeloze stroom foto’s van zichzelf die ze posten zien ze waarschijnlijk als een veelbelovende start. Ervaringsdeskundige Raymond van het Groenewoud over roem: ”Je bent ongelukkig als jouw zelfbeeld niet overeenkomt met de waardering die je krijgt.”

Lees verder “Roem”

Twee keer theater

Bij binnenkomst in de kleine zaal van het Isala Theater zijn de spelers van Beer Muziektheater nog bezig om de beamer aan te krijgen en is er eigenlijk te weinig ruimte voor het (kartonnen) decor. ‘We spelen er wel omheen,’ sust René Groothof, ‘en als u op de voorste rij last heeft van het zijlicht, kunt u misschien een plekje zoeken op de tweede rij.’ Als de beamer zelfs na hulp van de technicus dienst weigert, rent Yari van der Linden met de laptop langs het publiek om concertbeelden van Sjostakovitsj te laten zien.

Lees verder “Twee keer theater”

‘Ooit een normaal mens ontmoet?’

‘En, beviel het?’ Deze tekst, op een spiegelende poster, was in de jaren zeventig in progressieve kringen te zien. Simon Carmiggelt tekende voor de prikkelende woorden. In korte tijd zag ik twee voorstellingen en las een boek over gedrag dat buiten de norm viel. Wat normaal is, heeft Multatuli ooit kernachtig verwoord: ’De ganse moraal van de wereld kan worden samengevat in de woorden: doe als de meesten.’ Drie keer een confrontatie met buiten-normaal gedrag.

Lees verder “‘Ooit een normaal mens ontmoet?’”

Drie keer anders

Zo zit je eindeloos thuis en zo zit je ineens drie keer in twee dagen in het theater. Donderdag bij Roland Vonk met zijn eerste avond over oude Rotterdamse artiesten, vrijdagmiddag bij zangstudenten van Codarts en ’s avonds bij het jonge theaterduo Coupdeboule. Allemaal theater en volkomen verschillend.

Lees verder “Drie keer anders”