In Het bearnaisesyndroom, een van haar twee onovertroffen kookboeken, smacht Sylvia Witteman soms naar Rusland, waar ze in de jaren negentig heeft gewoond. Ze pleegt dat verlangen te lijf te gaan en tegelijkertijd te koesteren met wodka en videobanden van Gajdaj.
Tussen het lezen van Oblomov van Gontsjarjov (die is nu aan de beurt volgens Karel van het Reve), bekijk ik De diamanten arm, gemaakt in 1969, met Joeri Nikoelin als goedige sukkel die in een smokkeloperatie verzeild raakt. Tegenspeler Andrej Mironov is een uiterst ijdele boef die stijlvol en elegant zijn kwade plannen uitvoert. De films staan gewoon op youtube, met Engelse ondertiteling. Goed nieuws voor Sylvia.
De film is een ouderwetse komedie, het plot is enkel een vehikel voor een reeks grappige situaties, met heerlijke filmmuziek en in prachtige zonovergoten kleuren. De scènes hebben soms wat losse eindjes. Heeft de regisseur het zo bedacht of heeft hij de spelers hun gang laten gaan? Er zal ongetwijfeld een documentaire op internet staan hoe Gajdaj werkte, maar dat Russisch is toch een dingetje.
