Een Friese theatergroep wil een stuk over boeren/water/dorp-problematieken. Hartstikkene leuk, zou Foppe de Haan zeggen. Behalve een weekend in de Zuidwesthoek van Friesland moet er worden ingelezen.
Hoogeveen gebruikt het leven van boer Siebe Peenstra (1923–2019) om het veranderende boerenleven te schetsen. Van paard naar tractor, van handmelken naar melkrobot, van kleine graslandjes vol weidevogels naar rechthoekige weilanden met Engels raaigras waar zelfs een geroutineerde ‘aaisykjer’ niks meer weet te vinden. Het is eigenlijk verbluffend hoe al die veranderingen in één mensenleven hebben gepast.
Peenstra is een energieke boer, altijd te vinden voor nieuwe snufjes en uitvindingen. Hij begint als kleine boer, maar gaat vol overtuiging mee in de schaalvergroting na de oorlog. Daarnaast zit hij in allerlei besturen en heeft een druk sociaal leven.
Hoogeveen geeft een helder beeld van het kader waar die veranderingen in plaatsvinden. De angst voor honger na de oorlog met de voortvarende aanpak van Sicco Mansholt (iemand die fijne voorstelling met Helmert Woudenberg gezien?), de massaproductie van zuivel en de overschotten die voor lage prijzen werden gedumpt. Het levert een boeiend boek op, te vergelijken met Hoe God verdween uit Jorwerd (Geert Mak) waar ook het plattelandsleven totaal verandert door de voortrazende tijd.
Hoe we dat allemaal gaan gebruiken weet ik niet. Maar het is fijn om een duidelijker beeld te krijgen van een provincie die ik toch altijd met me meedraag, ook al is het al veertig jaar geleden dat ik er wegging.
