Zit je zomaar op anderhalve meter afstand van Helmert Woudenberg terwijl hij probeert zijn scootmobiel achteruit in te parkeren. Het publiek is hulpvaardig: beetje naar links, nee, terug, ja, nu recht achteruit! Zoiets overkomt je zelden in de schouwburg.
Recreatieoord Hoek van Holland heeft een woelige tijd achter de rug. Gemeente Rotterdam, eigenaar van het park, wilde er vanaf en overname door een vakantiereus als Roompot dreigde. Na massale acties, met John ‘sheriff 010’ Buijsman als uithangbord, werd dit gevaar bezworen. Buijsman heeft ook een huisje en in zijn tuin vond de voorstelling plaats.
Barry en Herman, twee zeer verschillende mannen op leeftijd, vullen hun dagen op het park met thee, plaatjes draaien en gekibbel. Als de gemeente dreigt het kamp op te doeken verschillen ze fundamenteel van mening hoe hiertegen te strijden. Maar hun liefde overwint alles.
Alle voorstellingen stijf uitverkocht, want natuurlijk komen de bewoners van het recreatieoord kijken. Iedereen is nieuwsgierig, het onderwerp gaat iedereen aan en John Buijsman is óók van het kamp. Dat resulteert in een publiek dat je zelden in het ‘officiële’ schouwburgcircuit ziet. Je kan gewoon antwoord geven als een speler iets vraagt, daar kijken Buijsman en Woudenberg niet van op. Ook hond Kees vindt zonder problemen een plekje tussen het publiek.
Volkstoneel, in de beste zin van het woord. Je hoeft er niet voor gestudeerd te hebben, we kijken niet naar ingewikkelde dramaturgische vondsten, en is geen gestileerd decor. Maar dat is niet alles. Onder de voorstelling zit een zeer stevig fundament. Tjeerd Bischoff en Jeroen van den Berg zijn de harde kern van Toneelgroep Jan Vos. Die kennen we van voorstellingen over Sicco Mansholt, het gas in Groningen en Pim Fortuyn, allemaal doortimmerde voorstellingen over prangende maatschappelijke problemen, en allemaal voor een zeer breed publiek. Die samenwerking resulteert in een heerlijke voorstelling. Wat een goed idee, wat een fijne acteurs, wat goed dat dit er is.
