Helden is een vervolg op Mythos en minder gefragmenteerd. Beroemde helden uit de Griekse mythologie worden van wieg tot graf gevolgd. Perseus, Heracles, Oidipous, Theseus verrichten heldendaden, maar blijken net zo goed zwakheden te hebben. Dat maakt een held toch een mens.
Ook nu weer verwekt Zeus links en rechts op de vreemdste manieren nakomelingen en lijkt werkelijk iedereen familie van elkaar te zijn. Dat is eigenlijk het enige nadeel van het boek. Fry benoemt alles en iedereen (gelukkig staat er een personenregister achterin), maar het voegt weinig toe aan het leesplezier. Je kunt die namen gevoeglijk overslaan.
Verder heeft Fry een heerlijke manier van vertellen, hij stelt zich dienstbaar op om de verhalen zo goed mogelijk tot hun recht te laten komen. Je zou willen zo’n geschiedenisleraar gehad te hebben. Hoewel, in de brugklas kwam na de opsomming van de verschillende perioden in de prehistorie de oudheid, mét de verhalen van de oude Grieken. Nog nét een zesje op mijn eerste rapport. De leraar was geen geboren verteller, maar aan zulke verhalen valt weinig te verprutsen.
Zijn nieuwste boek, Troje, lijkt een logische volgende stap. Maar wat als het tijdperk van de goden voorgoed voorbij is, wat dan? Gaat Fry verder met andere verhalen uit andere beschavingen? Hij kan schrijven, acteren (serieus én komisch) en tv-programma’s maken, zou alleen schrijven niet saai worden? De tijd van zo’n multitalent is beperkt, misschien wel beperkter dan voor doorsnee-mensen.
