Jaren geleden stuurde een goede vriend vanuit Groningen een cd met allemaal liedjes waarvan hij dacht dat ik ze leuk zou vinden. Eén liedje maakte diepe indruk: Versmobielondernemer van ene Meindert Talma, een zanger van wie ik nog nooit had gehoord. Het is een a-typisch popliedje over de SRV-wagen, een onderwerp waarover bij mijn weten geen enkele artiest ooit heeft gezongen.
Die aparte muziek, uitvoering en onderwerpkeuze kenmerken de loopbaan van Talma. Zijn eerste cd die ik van hem beluisterde was Nu geloof ik wat er in de bijbel staat, een verzameling bewerkingen van Amerikaanse traditionals, waarbij elk liedje wordt kort toegelicht bij de stemmige klanken van een psalmenpomp/cirkelzaags des geloofs/gereformeerde hometrainer (harmonium). Een album dat opvalt door een volstrekt oorspronkelijk geluid, ik had in ieder geval nooit eerder zoiets gehoord.
Hij kan ook schrijven. Op internet kwam ik meer te weten over hem en las in de afgelopen jaren verschillende boeken. Over zijn jeugd in Friesland en zijn jaren in Groningen, waar hij langzaam maar zeker zijn weg in de muziek vindt. Zijn humor is aanstekelijk, voor Friezen waarschijnlijk een tikkeltje meer dan voor Hollanders. Zo vind ik het ook altijd leuk als ik iemand met een Fries accent hoor. Talma komt daar rond voor uit.
Vorige week kwam hij met zijn Domela Passie naar het kerkje van Oud-Charlois. Domela Nieuwenhuis, vanaf plm. 1880 voorman van de arbeidersbeweging en net als Talma met een christelijke achtergrond. Met zijn band, twee strijkers, zangeres en een koor werd het een memorabele avond. Geluid niet altijd even goed, sommige liedjes leken nogal op elkaar, het publiek moest ook nog even wennen, maar toch. Hier stond een man met het uiterlijk van een stuurse ouderling, zonder soepele podiumprésence, die kortaf ‘dank je wel’ zegt na een liedje en het volgende liedje zeer summier en soms onhandig aankondigt. Maar hij staat voor 200% achter zijn muziek en brengt het vanuit zijn tenen.
Wat een enorm verschil met amusementszangers (om ze zo maar even te noemen) die om de haverklap met hun niksige sores de publiciteit zoeken. Bekend zijn lijkt veel belangrijker te zijn dan de muziek die ze maken. Ken jij een liedje van Gordon of André Hazes jr., om maar twee willekeurige zangers te noemen? Dan is zo’n weerbarstige Talma mij liever, die het van hard werken en een trouwe fanbase moet hebben. Wil je achtergronden over zijn carrière weten, lees dan Kelderkoorts en Je denkt dat het komt, twee boeken over zijn muzikale zoektocht. Wat mij daarbij opviel is het verschil tussen theatermakers en muzikanten. Als in een theatergroep een conflict uitbreekt, wordt dat met veel emoties op tafel gegooid. Muzikanten zwijgen en treden op, tot ze er genoeg van hebben en weglopen. Lees zijn boeken en luister naar zijn muziek. Warm aanbevolen.
Korte docu over Talma en de Domela Passie
