De hele film zit je te wachten tot L.S. (‘Laurie’) Lowry de deur achter zich dichttrekt en zich volledig wijdt aan het schilderen. Zijn bedlegerige moeder drijft hem tot het uiterste, ze weet hem precies te raken waar het pijn doet. Maar hij blijft voor haar zorgen tot haar dood.
Timothy Spall en Vanessa Redgrave stuwen elkaar tot grote hoogte in het verstikkende moeder-zoon verhaal. Onflatteus in beeld gebracht wordt het een pijnlijke geschiedenis. Hij, sociaal en fysiek onhandig, is niet opgewassen tegen zijn moeder, die haar ziekte gebruikt om haar zoon aan zich te binden. Bijna alles speelt zich af in haar slaapkamer, zeer geschikt voor een theaterbewerking.
Daar moet je dan wel de spelers voor hebben. Redgrave is zielig en afschuwelijk tegelijk, Timothy Spall is een open boek. Hij heeft geen tekst nodig om zijn pijn, verdriet en verbazing te tonen. We voelen alles met hem mee. Was hij in eerdere films een gezette figuur, nadat hij enorm is afgevallen, heeft hij in dit soort rollen een tragische uitstraling. Gelukkig niet strakgetrokken, maar levensecht.
De dood van zijn moeder brak zijn hart, maar daarna werd de schilder Lowry wereldberoemd.
