We mochten weer naar de bioscoop! Rustig opbouwen. Niet meteen een heftige actie- of oorlogsfilm, maar een verhaal met een fijne cast in een indrukwekkend landschap. Nomadland, over een hedendaagse nomade, vergelijkbaar met het echtpaar in Het zoutpad.
Beiden raken hun huis kwijt, hebben geen geld en kunnen het zich moeilijk veroorloven op één plek te blijven. Fern, geweldige rol van Frances McDormand, verliest door de recessie haar baan en huis en gaat op pad in haar campertje, van het ene tijdelijke baantje naar het andere.
In Het zoutpad verliezen Raynor en Moth hun huis door een juridische dwaling. Bovendien krijgt Moth te horen dat hij ernstig ziek is. Nogal roekeloos gaan ze met allebei een rugzak en een tentje het South West Coast Path (het puntje links onderin Engeland) lopen.
Een opvallende overeenkomst is dat in beide verhalen een periode wordt gelogeerd bij anderen. Fern bij haar zus en later bij familie van een kennis, Raynor en Moth overwinteren bij een kennis en helpen als tegenprestatie met een verbouwing. Logeren is geen succes: Raynor en Moth missen hun eigen huis en Fern wil weg uit de onpersoonlijke logeerkamers.
In het Verenigd Koninkrijk en Amerika heeft de recessie er behoorlijk ingehakt en is een flinke onderklasse ontstaan van thuislozen die vóór de crisis nog een normaal bestaan leidden. In het VK wordt nog enigszins vragend/boos gekeken naar de overheid, in Amerika is het de bedoeling dat je je eigen boontjes dopt.
Een ander wezenlijk verschil zijn de landen. In Engeland kun je wandelen, in Amerika ben je op een auto aangewezen. De afstanden zijn groot en het ov is belabberd, zonder auto ben je niks. Als de camper van Fern weigert, heeft ze meteen een groot probleem.
Nomadland wordt vooral bevolkt door niet-professionele acteurs, échte mensen. Niet mooi, wel intrigerend. McDormand past daar wonderwel tussen: nauwelijks geschminkt, het tegendeel van glamoureus. Bovendien laat ze niet het achterste van haar tong zien, er ís iets met haar, maar wat? Het bijzondere is dat ze dat dan weer op een hele open manier speelt, zonder dat het een maniertje wordt. De scène waarin ze even terug is in haar vroegere (nu leegstaande) huis is onvergetelijk. Dan liever de verte tegemoet, alles beter dan zo’n waardeloos wegwerphuis.
Frances McDormand als Fern
Raynor Winn en Moth