Na de memorabele voorstelling over Daniil Charms laten Joep Hendrickx en Jos Nargy ons kennismaken met Georges Perec. Nog zo’n wonderlijke taalkunstenaar die bijvoorbeeld een boek schreef zonder de letter e, én een boek waarin de e de enige klinker is.
Perec (1936 – 1982) verloor als kind zijn Joodse ouders. Zijn vader sneuvelde aan het front en zijn moeder werd vermoord in Auschwitz. Daarover kon hij niet schrijven en daarom zocht hij het in taalvondsten en beschrijvingen van het alledaagse bestaan. Hij noemde de alledaagse dingen het ‘ondergewone’. Een verhelderend interview vind je hier op YouTube.
De Poezieboys besteden aandacht aan die gewone dingen. Een ‘publiekspanel’ vouwt was op, poetst tanden en smeert een boterham met pindakaas, waarna verschillen en andere opvallende zaken aan deze handelingen worden besproken. Dit schiet zijn doel nogal voorbij, want alledaagse handelingen die verricht worden voor een theaterpubliek, verliezen daarmee hun alledaagsheid.
Na de pauze zijn ingevulde vragenlijsten gebruikt in een vrolijke voordracht, worden o.a. ALLE namen van het publiek genoemd (goed dat ze in de kleine zaal speelden) en wordt afgesloten met een hoopvolle boodschap. Die blijft gelukkig hangen.
