Film met zes broodjeaapverhalen waarin telkens iemand wraak neemt. Revenge is a dish best served (or eaten) cold, maar daar houden de meeste personages in de film zich niet aan, met uitzondering van Pasternak, de onzichtbare hoofdpersoon van het eerste verhaal.
Hij moet lange tijd gewerkt hebben aan zijn krankzinnige plan om iedereen die ervoor gezorgd heeft zijn leven te laten mislukken, te laten boeten. Maar voor de rest? Korte lontjes in een corrupte maatschappij. Mensen met geld menen zich meer te kunnen permitteren, wat leidt tot bijzonder onaangename situaties. En eigenlijk wordt (bijna) niemand beter van de wraakacties.
Keken we hiervoor naar een onderkoelde Braziliaanse film, deze Argentijnse productie is veel gewelddadiger. Het is waarschijnlijk een vergelijking die aan alle kanten mank gaat, maar ik moest tijdens de film denken aan het verschil tussen het voetbal in beide landen. Braziliaanse teams staan bekend om hun techniek en spelvreugde, terwijl de Argentijnse vechtmachines een kwalijke reputatie hebben. Dit verschil was vooral in het verleden enorm, maar is nog altijd merkbaar.
