Typisch: in de vakantie lees ik twee boeken per week. De rest van het jaar hooguit twee per maand. Als ik over een paar jaar met pensioen ga, hoop ik mijn vakantieritme vol te houden. Toen ik dat ooit aan een klas vertelde en verzuchtte dat ik dan maar honderd boeken per jaar zou kunnen lezen, zaten ze me aan te kijken alsof ze snot zagen branden.
Lezen in de vakantie #2
Netjes een stapeltje boeken gemaakt om mee te nemen op onze tocht langs de Oost- en Noord-Friese kust. Het boek dat het meest op zijn plaats leek, viel tegen. De oerpolder van Hylke Speerstra, bekend om zijn schippers-, emigranten- en schaatsverhalen, schoot niet op. Nou ja, dan maar niet. Het leven is te kort voor vervelende boeken.
De oude rariteitenwinkel (Charles Dickens)
Wat is dat toch met de boeken van Dickens? De helden zijn suikerzoet, slechteriken karikaturaal slecht, de stijl wijdlopig-sentimenteel en het verloop van de meeste verhalen is erg voorspelbaar. Toch worden de boeken nog steeds gelezen.
Zware tijden (Charles Dickens)
De kleine Charles heeft van zijn twaalfde tot zijn vijftiende gewerkt in een schoensmeerfabriek, onder erbarmelijke omstandigheden. Met als gevolg dat hij hogerop wilde en deze taferelen aan de wereld wilde laten zien in zijn boeken.
Lezen in de vakantie
We hebben een stilzwijgende afspraak dat we voor de vakantie één of twee boeken kopen. Ook is het fijn om iets van plaatselijke schrijvers te lezen en ik neem een pil van Dickens of een 19e-eeuwse Rus mee.