Van de mannen moeten de zussen Eurídice en Guida het niet hebben: stuk voor stuk onbetrouwbare, egoïstische en/of kleinzielige potentaten. De vrouwen in de film zijn op elkaar aangewezen om de pijlen van het lot op te vangen.
De zussen krijgen allebei een leven dat ze niet gewild hadden en slaan zich er met lef (Guida) of stiller verzet (Eurídice) doorheen. Het leven was dragelijker geweest als ze elkaar hadden kunnen steunen zoals zussen dat kunnen. Maar nee, ze raken elkaar kwijt. Toch lijkt hun band alleen maar intenser te worden, ondanks goedbedoelde adviezen van bovenstaande mannen.
Ik denk dat een Amerikaanse versie voor een andere afloop had gekozen en het allemaal een stuk gladder had gemaakt. Nu voel je je bij de scène van de huwelijksnacht van Eurídice zéér ongemakkelijk, en ook de voor-wat-hoort-wat seks van Guida wordt niet flatteus in beeld gebracht. De zussen zijn zo verschillend, maar hun band is toch volkomen vanzelfsprekend.
Film die je bijblijft, geweldige actrices.
