Op Netflix gekeken naar Marianne & Leonard Words of Love en twee dagen later Little Richard: I Am Everything in het prachtige Louis Hartlooper Complex in Utrecht. Leonard Cohen en Little Richard, hoe verschillend wil je het hebben? Maar toch, maar toch…
Op het podium verhoudt Cohen zich tot Little Richard als Lenny Kuhr tot Tina Turner. Cohen staat voorover gebogen en bromt zijn nogal monotone liedjes in de microfoon, terwijl Little Richard de zaal opblaast met zijn orgastische rock & roll. Draagt de eerste een soort safari-jasje, voor de ander lijkt het extravagante showkostuum uitgevonden. Als Janis Joplin klaar is met een optreden en het publiek haar vijf keer terug laat komen, weet het podiumbeest wat hem te doen staat. Hij laat uit zijn hotel het spiegelpak halen. Als hij in het donker opkomt en één felle volgspot op zich laat schijnen, is het publiek om. Oh my God, stamelt Janis Joplin in de coulissen.
Toch zijn de overeenkomsten frappant. Allebei verliezen ze zich in drank, drugs en seks, krijgen daar vervolgens genoeg van en zoeken zingeving. Cohen in Boeddhisme, Little Richard in de Heere. Allebei moeten het podium weer op vanwege zakelijk onfortuin/gemiste royalty’s/fout management.
De comeback van Cohen wordt een uiterst lucratieve zegetocht. De tour begint klein, maar eindigt in stadions met een grote entourage en een privéjet. Op de laatste beelden, zien we hem zelfs een paar kwieke danspasjes maken als hij het podium verlaat. Little Richard achter de piano straalt tot op hoge leeftijd energie uit als hij zijn oude nummers zingt, maar uiteindelijk blijft hij met het hardnekkige gevoel zitten dat hij nooit de erkenning heeft gekregen die hem toekwam. Maar ja, Little Richard was zwart en homo, een lastige combinatie in het grotendeels conservatieve Amerika.
Van het verhaal van Cohen werd ik ongeduldig, zoals ik ook niet te lang naar zijn liedjes kan luisteren. In de sixties was hij op het Griekse eiland Hydra de kunstenaar en zijn vriendin/muze Marianne Ihlen verzorgde hem. Later viel elke vrouw voor hem, maar kon/wilde hij zich niet binden. Wat doet zoiets met iemand?
Met Little Richard krijg je medelijden, ondanks die geweldige energie tijdens zijn optredens. Bij zijn laatste optreden moest hij het podium opgereden worden, geen vrolijk gezicht. Liever die oude beelden – kijk hier – tijdens de 1963 tour in Engeland, met de Beatles en de Rolling Stones in het voorprogramma. Keith Richards zegt in de documentaire dat hij in die weken meer heeft opgestoken dan ooit, en Keith Richards is niet iemand van de loze complimentjes.
