schrijft gedichten en toneel
Vlak bij ons huis ligt de Tweebosbuurt. Eerst werden daar de huizen tegenover de nieuwbouw met metalen platen dichtgetimmerd, later werden de huizen gesloopt. Als je er langsliep, zag je hoe de ondergang van zo’n buurtje in etappes werd uitgevoerd.
Lees verder “Rotterdam, een ode aan inefficiëntie (Arjen van Veelen)”
Een schrijver zit en schrijft. Daarom is een biografie van een schrijver meestal geen spannende lectuur, uitzonderingen als Slauerhoff en Achterberg buiten beschouwing gelaten. Als een schrijver ook nog eens bijna zijn hele werkzame leven op een kantoor werkt, vraag je je af hoe je een geslaagde biografie van 600 pagina’s gevuld krijgt.
Lees verder “Nescio – Leven en werk van J.H.F. Grönloh (Lieneke Frerichs)”
Het Rotterdam filmfestival is niet aan mij besteed. Eén film per week vind ik meer dan genoeg, maar de laatste tijd lijkt dat aan de krappe kant om de films te zien die we willen zien. Triangle of Sadness, Babylon en Living waren om verschillende redenen zeer de moeite waard.
Jaren geleden stuurde een goede vriend vanuit Groningen een cd met allemaal liedjes waarvan hij dacht dat ik ze leuk zou vinden. Eén liedje maakte diepe indruk: Versmobielondernemer van ene Meindert Talma, een zanger van wie ik nog nooit had gehoord. Het is een a-typisch popliedje over de SRV-wagen, een onderwerp waarover bij mijn weten geen enkele artiest ooit heeft gezongen.
‘En, beviel het?’ Deze tekst, op een spiegelende poster, was in de jaren zeventig in progressieve kringen te zien. Simon Carmiggelt tekende voor de prikkelende woorden. In korte tijd zag ik twee voorstellingen en las een boek over gedrag dat buiten de norm viel. Wat normaal is, heeft Multatuli ooit kernachtig verwoord: ’De ganse moraal van de wereld kan worden samengevat in de woorden: doe als de meesten.’ Drie keer een confrontatie met buiten-normaal gedrag.
Rudy Kousbroek en Jeroen Brouwers hebben ooit een verhitte pennenstrijd gevoerd over de gruwelijkheden in de jappenkampen. Volgens Brouwers waren marteling en verkrachting aan de orde van de dag, Kousbroek vond de beschrijvingen hierover in Brouwers’ roman Bezonken rood teveel ontleend aan de nazikampen. Met iets minder wapengekletter heeft zich in de Russische kampliteratuur iets vergelijkbaars voorgedaan.
Lees verder “Drie keer strafkamp (Dostojevski, Sjalamov, Solzjenitsyn)”
Drie dagen voor we weer naar huis gingen, waren mijn boeken op. Gelukkig had Willy ook boeken meegenomen en zo wachtte mij die laatste dagen een plezierige verrassing. Wees onzichtbaar (Murat Isik) laat je niet los en lijkt me typisch een boek waar leesschuwe leerlingen lol aan kunnen beleven, want het lijkt allemaal waar gebeurd, voor veel leerlingen een eerste vereiste voor een boek.
Om me in te lezen voor de winterproductie van ’t Kapelletje van volgend jaar én dit jaar las ik twee romans van plm. 150 jaar oud. Het idee voor volgend jaar is een ruimtereis (De reis naar de maan, Jules Verne) en dit jaar wordt het een stuk met piraten (Moby Dick, Herman Melville)
Lees verder “Twee romans uit de negentiende eeuw (lekker dik)”
De kraak- en kunstscene in Rotterdam in de jaren tachtig is in deze roman een onontwarbaar geheel. Iedereen maakte kunst, zocht woonruimte en kraakte, omdat het via de reguliere paden een eeuwigheid duurde voor je woonruimte had. En wat dan nog? No Future vatte de algehele stemming krachtig samen.
Hoe hanteer je geschiedenis in film en op papier? Hou je afstand of probeer je zo dichtbij mogelijk te komen? Drie totaal verschillende producten die allemaal direct met deze vragen te maken hebben.