Voor aanvang thee uit een thermoskan, veertig stoelen bovenop de speelvloer, en na afloop een drankje uit een koelbox. Welkom bij OTRotterdam.
José Kuijpers en Tim Linde spelen Simone de Beauvoir en Benny Lévy, de jonge secretaris van Sartre. Er is onenigheid over praktische zaken (‘Geef me de paarse schriften, de schriften van ’47. Ik heb hem die schriften gegeven, ik heb ze betaald.’) maar vooral over de verhouding tot een man als Sartre en wat dat voor De Beauvoir en Lévy heeft betekend.
De bezoekers zitten bijna ín de wachtkamerachtige ruimte waar het stuk zich afspeelt. Als José Kuijpers je aankijkt, ziet ze je ook echt. Onvergelijkbaar met een productie in een grote zaal, waar je uit het zicht van de spelers gerust je neus kunt snuiten. Hier moet je mee in het verhaal.
Hier openbaart zich mijn tekortkoming: het literaire gebeuren rond De Beauvoir en Sartre is een blinde vlek voor mij. Nooit iets van beiden gelezen en een afkeer van de hele sfeer die om het existentialisme hing.
Ik moet dus mijn best doen om mee te gaan. In deze setting lukt dat, achterin een grote zaal hoogstwaarschijnlijk niet.
