schrijft gedichten en toneel
Op de middelbare school wilde ik op een gegeven moment échte literatuur lezen. Veen gaf indertijd paperbacks uit met klassiekers uit de Nederlandse en wereldliteratuur. Asja/Lear (en twee verhalenbundels van Tolstoj) heb ik toen gekocht en gelezen. Veel indruk heeft het niet gemaakt, maar ik herkende het weer bij het herlezen.
Lees verder “Asja en Een koning Lear van de steppe (Ivan Sergejewitsj Toergenjev)”
Beetje typisch: een Italiaanse regisseur verfilmt de autobiografische roman van de Amerikaanse schrijver Jack London. Alles speelt zich af in Italië, alle personages zijn Italiaans, de hoofdpersoon heet… Martin Eden.
En dóór met de Russische literatuur aan de hand van Karel van het Reve. De bruiloft van Kretsjinski is een stuk uit 1855, dat nog steeds wordt gespeeld, een zeldzaamheid voor theaterteksten uit die tijd.
Lees verder “De bruiloft van Kretsjinski (Alexander Soechovo-Kobylin)”
Oblomov is een soortnaam, een prototype van de onbeweeglijke, luie Rus. Er is wodka naar hem genoemd, kroegen in Rusland en ver daarbuiten. Alsof ze zeggen: er is een druk leven, een loopbaan, een gezin, maar nu even niet.
Een andere film van Gajdaj is De twaalf stoelen, ook op Youtube. De film is een Russische klassieker uit 1971, vereeuwigd in standbeelden en een postzegel. Hebben we nu alle tijd voor.
In Het bearnaisesyndroom, een van haar twee onovertroffen kookboeken, smacht Sylvia Witteman soms naar Rusland, waar ze in de jaren negentig heeft gewoond. Ze pleegt dat verlangen te lijf te gaan en tegelijkertijd te koesteren met wodka en videobanden van Gajdaj.
Het huwelijk tussen zestigers Victor en Marianne lijkt voorbij, wat vooral voor de uitgerangeerde striptekenaar Victor een onoverkomelijke klap schijnt te zijn. Schijnt, want voor het eerst in lange tijd komt hij in actie.
Tarantino herschrijft soms de geschiedenis. In Inglourious Basterds laat hij Hitler vermoorden in een Parijse bioscoop, nu laat hij de zwangere Sharon Tate leven en de Manson-hippies doodgaan.
Lees verder “Once Upon a Time in Hollywood (Quentin Tarantino)”
Hij haatte vrouwen, hij liet mompelend een plaatje van Jeruzalem zien als hij geschiedenis doceerde, twee van de drie colleges kwam hij niet opdagen en voor het afnemen van examens bond hij een theedoek om zijn hoofd zodat hij, vanwege kiespijn, niks hoefde te vragen.
Film met zes broodjeaapverhalen waarin telkens iemand wraak neemt. Revenge is a dish best served (or eaten) cold, maar daar houden de meeste personages in de film zich niet aan, met uitzondering van Pasternak, de onzichtbare hoofdpersoon van het eerste verhaal.