Tijdens het (her)tellen van de stemmen in Amerika had ik de tijd om Vuur en woede te lezen, over het eerste jaar van het Trump-presidentschap. Het hertellen is nog steeds niet afgelopen, maar ik hoop dat dit toch echt het einde is van zijn politieke carrière en dat een aanzienlijk deel van de republikeinse kiezers zich achter de oren gaat krabben.
Verloren dingen (Het Filiaal theatermakers)
Er was een voorstelling in de kleine zaal van de Schouwburg! Kennelijk was iedereen zo bang of moedeloos (of allebei) dat men maar thuis was gebleven. 15 van de 30 plaatsen waren bezet en bij de vroege voorstelling waren er maar 8 kijkers. Jammer, jammer!
Het dorp (Ivan Boenin)
In Oblomov droomt de hoofdpersoon gelukzalig van zijn jeugd in zijn geboortedorp. Er wordt gegeten, gedronken, geslapen en boodschappen van buiten worden met het grootste wantrouwen benaderd. Van deze bewegingloze heerlijkheid blijft in Het dorp weinig over.
Het leven van een nutteloos mens (Maksim Gorki)
De geplande winterproductie is afgelast. We zitten thuis, alles door die vermaledijde corona. Het enige voordeel dat ik kan bedenken is toegenomen leestijd. Ik ga de Russische literatuur van de 20e eeuw doornemen, in een stuk of tien boeken.
Lees verder “Het leven van een nutteloos mens (Maksim Gorki)”
De oude rariteitenwinkel (Charles Dickens)
Wat is dat toch met de boeken van Dickens? De helden zijn suikerzoet, slechteriken karikaturaal slecht, de stijl wijdlopig-sentimenteel en het verloop van de meeste verhalen is erg voorspelbaar. Toch worden de boeken nog steeds gelezen.
The Year of Magical Thinking (Joan Didion)
Didion is een echte schrijfster. Ze heeft taal, pen en papier nodig om uit te zoeken hoe dingen in elkaar zitten. Sociaal gezien zijn schrijvers niet de sprankelendste figuren. Alleen een andere schrijver begrijpt dat.
De stilte van september (Theaterwerkplaats voor Ouwe Rotten)
Het kan weer! Heel voorzichtig, alles op gepaste afstand, met uitgekiende looproutes en afgebakende zitplekken verzorgde de Theaterwerkplaats voor Ouwe Rotten (TOR) haar jaarlijkse locatievoorstelling in het altijd wonderschone Arboretum Trompenburg. De voorstelling was eerder gepland, maar door de… nou ja, je kent de vaste riedel.
Lees verder “De stilte van september (Theaterwerkplaats voor Ouwe Rotten)”
Icarië (Uwe Timm)
Roman van een Duitse auteur over de ontwikkeling van ‘rassenhygiëne’ in de nazi-Duitsland. Hoe pak je dat in vredesnaam aan? Je wilt geen verspreider van onfris gedachtengoed zijn, maar ook geen saai, voorzichtig politiek-correct boek schrijven.
Alleen in wervelende wereld (Lucien Custers)
Een volstrekte eenling in de Nederlandse literatuur is J.A. dèr Mouw. Wereldvreemd, classicus, wiskundige en filosoof die pas vlak voor zijn dood debuteerde onder de schuilnaam Adwaita. Bekendste regel: “’k Ben Brahman. Maar we zitten zonder meid.”
Een dame uit Kislovodsk (Pieter Waterdrinker)
Vladimir, de tolk die ons jaren geleden rondleidde door Moskou en Petersburg, kende maar één Nederlandse schrijver: Pieter Waterdrinker. “Hij schrijft als een Rus.”