Er worden nogal eens grapjes gemaakt over de Duitse neiging diepgravend te theoretiseren over zaken als kunst, humor, wetenschap en filosofie. De discussie over kunst werd extra aangezwengeld na de Tweede Wereldoorlog.
De gloed van Sint-Petersburg (Jan Brokken)
Het verschil tussen een goed en een slecht boek (of toneelstuk/film/documentaire/schilderij): van een goed boek krijg je zin. Je wilt méér weten van de schrijver, of onthoudt naam/titel van een andere schrijver die in het boek wordt aangeprezen. Van slechte boeken word je chagrijnig en moedeloos.
Het huis van de dichter (Jan Brokken)
Dansers roken omdat ze niet kunnen drinken en eten, schrijvers en schilders drinken. Maar concertpianisten, welke verslaving past bij hun strakke regime van urenlang oefenen per dag?
Mendelssohn op het dak (Jiří Weil)
Jaren geleden ontdekten we dat je in het Oostblok als toerist beter in het Engels dan in het Duits een vraag kon stellen. Weliswaar werd Duits beter begrepen, maar, nou ja, die vervloekte oorlog.
Flankhond (Bas Kwakman)
Na internationale Hotelkamerverhalen (2017) en het Rotterdamse In poëzie en oorlog (2019), leidt Kwakman ons in Flankhond (2021) rond in zijn gepijnigde hoofd.
Sa wie ’t sawat (Rink van der Velde)
Zoals ik maar een miniem aantal mogelijkheden van mijn digitale hulpmiddelen gebruik, zo spreken Willy en ik een beperkte versie van het Fries waar elke Friese taalpurist (en daar zijn er véél van) niet vrolijk van wordt. Fries dat door een jarenlang verblijf in Groningen en Rotterdam steeds Nederlandser wordt. Enige troost: ‘Better min (slecht) Frysk as gjin (geen) Frysk’, aldus Rink van der Velde.
Lezen in de vakantie #2
Netjes een stapeltje boeken gemaakt om mee te nemen op onze tocht langs de Oost- en Noord-Friese kust. Het boek dat het meest op zijn plaats leek, viel tegen. De oerpolder van Hylke Speerstra, bekend om zijn schippers-, emigranten- en schaatsverhalen, schoot niet op. Nou ja, dan maar niet. Het leven is te kort voor vervelende boeken.
Onderweg: Het zoutpad (Raynor Winn) en Nomadland (Chloé Zhao)
We mochten weer naar de bioscoop! Rustig opbouwen. Niet meteen een heftige actie- of oorlogsfilm, maar een verhaal met een fijne cast in een indrukwekkend landschap. Nomadland, over een hedendaagse nomade, vergelijkbaar met het echtpaar in Het zoutpad.
Lees verder “Onderweg: Het zoutpad (Raynor Winn) en Nomadland (Chloé Zhao)”
Peter Pontiac
Het lezen van strips werd vroeger thuis niet aangemoedigd. Ik geloof niet dat het werd verboden, maar het was natuurlijk rotzooi vergeleken met echte boeken. Toch heb ik graag en veel strips gelezen, ook omdat je niet per se hoefde te kunnen lezen. Er was natuurlijk niet altijd iemand in de buurt die wilde voorlezen. Strips dus.
Revolusi (David van Reybrouck)
Na het monumentale Congo, over de voormalige Belgische kolonie, heeft Van Reybrouck enige jaren uitgetrokken om ooggetuigen op te zoeken en te ondervragen over de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië. Hij was net op tijd.